Polskie nastolatki mają najwyższy wskaźnik negatywnego postrzegania własnego ciała w Europie (HBSC, 2020). Ich samoocena zdrowia i zadowolenia z życia pogarsza się wraz z wiekiem. Presja skupienia na wyglądzie, brak wsparcia ze strony dorosłych i stresujące życie szkolne osłabiają ich odporność psychiczną. Pozytywne skupienie na ciele może być jednym ze sposobów, który pomoże (nie tylko) dzieciom w stresującym świecie.
Pandemia, rozchwiania szkoła, problemy w domu, a do tego dojrzewanie. Media społecznościowe, ekrany, coraz mniej ruchu. Do tego zdająca się nie mieć końca presja: na wygląd, popularność, rzeczy materialne, osiągnięcia. Bycie innym/ą niż się jest. To wszystko nie pozostaje bez wpływu na zdrowie psychiczne dzieci i nastolatków.
Tymczasem akceptację siebie można zacząć, korzystając z tego, co zawsze mamy pod ręką: od ciała. To dzięki niemu możemy pomóc dzieciom uczyć się kojenia stresu i niepokoju czy wyrażania intensywnych emocji. Przy okazji wzmacniając pozytywny obraz ciała, ucząc postawy #MojeCiałoToMójDom. To hasło, które najlepiej podsumowuje moonkową ciałopozytywność – postawę pozytywnego podejścia do ciała.
Podkreślanie tego, co dzięki ciału można czuć i robić to początek drogi, która pozwala polubić swoje ciało i czuć się lepiej we własnej skórze. A to promieniuje na całe życie, oddziałując na:
- Kontakt z innymi
- Poczucie wpływu
- Pewność siebie
Poniżej znajdziesz wskazówki, które pomogą Tobie i Twojemu dziecko docenić swoje ciało i na wiele sposobów odkrywać, że #MojeCiałoToMójDom.
Być może to dopiero początek Waszej ciałopozytywnej podróży. Pamiętaj, że budowanie w sobie pozytywnego podejście do ciała to proces, który trwa całe życie. To dotyczy tak Ciebie, jak i Twojego dziecka. Bądź dla siebie uważna/y i wyrozumiały/a w tej podróży.
1. Zachwyćcie się zmysłami
To dzięki zmysłom możemy doświadczać świata: zachwycić się nim, skupić na bieżącej chwili i tym, co dookoła nas. To element rozwijania uważności, która przez Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne jest rekomendowana jako jeden ze sposobów łagodzenia stresu wśród nastolatków.
Jako rodzina:
Wybierzcie się razem na spacer zachwytu. W 2020 roku naukowcy z University of California udowodnili, że osoby które raz w tygodniu idą na 15-minutowy, „uważny” spacer czują się spokojniejsze, odczuwają więcej empatii i mają silniejsze poczucie przynależności oraz połączenia ze światem. Warunki: bez telefonu, słuchania muzyki czy podcastów. Zamiast tego: skupienie się na otaczającym świecie i swoich zmysłach. Zapachu, widoku, obserwowaniu natury.
Według naukowców zmiany widać już po 8 tygodniach, w czasie których raz na tydzień wychodzimy na 15-minutowy spacer.
W workbooku:
Wykorzystajcie pierwszą część książki – większość ćwiczeń można robić rodzinnie, ale można je też wykonywać samodzielnie. W rozdziale znajdziecie pomysły na poznanie zmysłów wzroku, słuchu, dotyku, smaku, węchu i równowagi. Efekty niektórych ćwiczeń możecie przesłać do nas, do czego gorąco Cię zachęcamy!
2. Odkryjcie emocje w ciele
Ludzkie ciało i psychika są ze sobą połączone. Nieustannie przenikają się i oddziałują na siebie. W końcu każdą emocję odczuwamy w ciele: radość, strach, złość, smutek czy wstręt. Jedne wypełniają ciało lekkością i ciepłem, drugie – napięciem i gorącem. Poznanie tego, jak mówią poprzez ciało oraz uświadomienie sobie połączenia ciało-umysł jest ogromnym zasobem, który pomaga lepiej rozumieć siebie. Dodaje pewności, bo jeżeli wiem, że w czasie złości czuję np. napięcie w brzuchu i w nogach, to łatwiej mi określić, co czuję. Pomagają także zrozumieć niektóre zachowania związane z reakcją Ucieczka-Walka-Zamrożenie (U-W-Z). To szczególnie pomocne, bo wiedza może pomóc odpowiedzieć na pytania, takie jak:
- Dlaczego występując przed klasą pocimy się i głos się nam trzęsie?
- Czemu w złości zawęża nam się pole widzenia i słyszenia?
- Dlaczego, pod wpływem silnych emocji nie jesteśmy się w stanie ruszyć, ani wydobyć głosu?
Znając mechanizm U-W-Z możemy lepiej zrozumieć zachowania, swoje i dzieci, a tym samym wspierać siebie w takich decyzjach, które najskuteczniej pomogą nam przywracać równowagę w konkretnych sytuacjach (radzenia sobie podczas odpytywania, podczas konfliktu, czy jakiejkolwiek sytuacji, która przez układ nerwowy danej osoby jest rozpoznawana jako niebezpieczna).
Jako opiekun/opiekunka i jako rodzina:
Przyglądaj się temu jak czujesz emocje w ciele. Im bardziej Ty, jako dorosła/y, będziesz świadoma połączenia ciało-umysł, tym łatwiej będzie Ci to przekazać swojemu dziecku. Jeśli ten temat jest dla Ciebie nowy – daj sobie czas. W „Twoim ciałopozytywnym workbooku” znajdziesz cały rozdział dedykowany reakcji U-W-Z oraz relacji ciało-emocje. Przeczytaj go najpierw sam/sama. Pomocna będzie także lektura książek „Uwaga! Złość” Marty Piątek i „Psychowzroczność” dr Daniela J. Siegala.
W workbooku:
Wybierzecie ćwiczenia z części „Odkryj swoje emocje”, a szczególnie jej pierwszą sekcję „Twoje emocje”. Znajdziecie tam mapę emocji w ciele, przystępnie opisaną reakcję U-W-Z i połączone z nimi ćwiczenia.
3. Odkryjcie spokój i wyrażajcie emocje
Pielęgnowanie kontaktu z ciałem pozwala odkryć, że to właśnie ciało jest naszym największym sprzymierzeńcem w odnajdowaniu spokoju oraz wyrażaniu emocji. Możemy uczyć dzieci (i siebie!) o potędze oddechu, który koi i pomaga wyciszyć burze, ale także mocy wyrażania emocji: ruchem, twórczością, w kontakcie z drugim człowiekiem.
Jako opiekun/opiekunka:
Sprawdź jak Tobie idzie wyrażanie emocji i korzystanie ze spokoju. Jak używasz ciała do regulowania swoich emocji? Może bieganie pomaga Ci wyrzucić nagromadzone emocje, a gotowanie – uspokaja?
W workbooku:
Sięgnijcie do części „Odkryj swoje emocje”, a w niej do sekcji: „Odkryj spokój” i „Wyrażaj emocje”. Wybierzcie ćwiczenia, które chcecie robić razem. Nawet jeśli są dedykowane pracy w pojedynkę. Na końcu ćwiczeń podzielcie się spostrzeżeniami.
4. Nazwijcie potrzeby
Ciało jest przewodnikiem po świecie potrzeb. Tych fizycznych (picia, jedzenia, snu), jak i tych psychicznych związanych z kontaktem ze sobą i światem. Rozpoznawanie ich to wielka sztuka, która na szczęście nie jest wiedzą tajemną.
Jeśli jeszcze nie miałaś/eś okazji poznaj założenia Komunikacji Bez Przemocy Marshalla Rosenberga. Jej centrum stanowią potrzeby, ich komunikowanie i strategie zaspakajania. W gruncie rzeczy każda wymiana z drugim człowiekiem sprowadza się do potrzeb: miłości, akceptacji, ale też autonomii czy potrzeb fizjologicznych.
Czasami pierwszą wskazówką na drodze do określenia czego chcemy, jest nazwanie czego nie chcemy!
W workbooku:
Przeczytajcie wspólnie rozdział o potrzebach i wykonajcie dołączonego do niego ćwiczenie. Przyjrzyjcie się mapie potrzeb – i wracajcie do niej, kiedy tylko poczujecie… potrzebę!
5. Pielęgnujcie (ciało)wdzięczność
Pielęgnowanie wdzięczności w stosunku do ciała pomaga szanować je i docenić. Jest też skuteczną szczepionką przeciwko negatywnemu obrazowi ciała. To zwracanie uwagi na te wszystkie drobiazgi, które na co dzień nam umykają: to, że możemy czuć smaki, zapachy, tulić się do najbliższych, cieszyć ruchem, lekturą, widokami.
Jako rodzina:
W ogólnodostępnym miejscu postawcie duży słoik (może być taki, jak do kiszenia ogórków) i codziennie niech każde z Was wrzuca do niego karteczkę ze zdaniem za co jest wdzięczny/a swojemu ciału.
Na przykład:
Jestem wdzięczna mojemu ciału za to, że mogłam jeść pizzę.
Jestem wdzięczny, bo mogłem iść dzisiaj na basen i pływać.
Po 30 dniach zróbcie domową naradę i przeczytajcie wszystkie karteczki. Porozmawiajcie o tym, co dla każdego z Was było ważne i czego dowiedzieliście się o sobie.
W workbooku:
Wykorzystajcie części poświęcone obrazowi ciała i pielęgnowaniu wdzięczności.
CHCESZ WIEDZIEĆ WIECEJ
Dołącz
do newslettera
Zapisz się do moonkowego newslettera i otrzymuj regularną dawkę wiedzy (nie spamujemy)
KLIK
Słuchaj
podcastu
Słuchaj nas na: Spotify, Apple Podcast oraz Google Podcast
Oswajamy dojrzewanie – podcast dla rodziców i opiekunów
